Wcześniejsze wykonanie planu spłat wierzycieli w postępowaniu upadłościowym

Sąd, ustalając plan spłat wierzycieli, określa termin, w jakim upadły ma go wykonać. Co do zasady wynosi maks. 36 miesięcy. W wyjątkowych przypadkach może zostać ustalony na okres 84 miesięcy (7 lat). Z uwagi na to, że są to długie okresy, niekiedy pojawia się chęć ze strony upadłego do wcześniejszej spłaty „rat”. Zwłaszcza jeśli jego (upadłego) sytuacja uległa poprawie w trakcie trwania postępowania upadłościowego. Stąd coraz częściej klienci pytają: czy istnieje możliwość wcześniejszego wykonania planu spłat?

Podstawa prawna wcześniejszego wykonania planu spłat wierzyciela

Przepisy p.u. nie regulują w żaden sposób tej kwestii. Ustawodawca nie przewidział takiego rozwiązania.

Artykuł 491 ust. 21 p.u. przewiduje jedynie, że po wykonaniu przez upadłego obowiązków określonych w planie spłaty wierzycieli sąd wydaje postanowienie o stwierdzenie wykonania planu spłaty wierzycieli i umorzeniu zobowiązań dłużnika (upadłego) powstałych przed dniem ogłoszenia upadłości.

Zobacz: Kancelarie Prawa gospodarczego

Zatem można czy nie można wykonać wcześniej plan spłaty wierzycieli?

Samo wykonanie wcześniejsze spłaty wierzycieli nie jest zabronione i nie powinno rodzić żadnych negatywnych konsekwencji dla upadłego. Nie narusza to bowiem w żaden sposób interesów wierzycieli. Problem może pojawić się dopiero przy pytaniu, czy wobec wcześniejszej spłaty sąd wyda postanowienie o wykonaniu planu spłaty i umorzeniu pozostałych zobowiązań.

Stwierdzenie przez sąd wykonania planu spłat przed terminem

Brak stosownych przepisów w p.u. regulujących tę kwestię powoduje, że w sądach można spotkać się z dwoma przeciwnymi stanowiskami:

1. Wcześniejsze wykonanie planu spłat stanowi podstawę wydania Postanowienia stwierdzającego wykonanie planu spłat i umorzenie pozostałych zobowiązań.
2. Wcześniejsze wykonanie planu spłat wierzycieli nie stanowi podstawy do wydania Postanowienia stwierdzającego wykonanie planu spłat i umorzenie pozostałych zobowiązań.

Z mojej praktyki wynika, że w sądach dominuje pierwszy z ww. poglądów.